بدانکه این ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت،کامل و تمامند و روایات بسیارى در فضیلت آنها وارد شده است بلکه از رسول خدا صلى اللّه علیه و آله روایت شده است که رجب ماه بزرگ خدا است و ماهى در احترام و فضیلت به آن نمىرسد و در این ماه جنگ با کافران حرام است!!و رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امّت من است،کسىکه یک روز از ماه رجب را روزه بدارد،مستحقّ خشنودى بزرگ خدا مىشود و خشم حق از او دور مىگردد و درى از درهاى دوزخ به رویش بسته مىشود. و از حضرت موسى بن جعفر علیهما السلام روایت شده است:هرکه یک روز از ماه رجب را روزه بدارد بهشت بر او واجب مىشود.و نیز فرمود:رجب نام نهرى در بهشت که از شیر سپیدتر و از عسل شیرینتر است،هرکه یک روز از رجب را روزه بدارد به یقین از آن نهر بیاشامد.و از امام صادق علیه السّلام نقل شده است که رسول خدا صلى اللّه علیه و آله فرمود:ماه رجب ماه استغفار امّت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزگار و مهربان است و رجب را«اصبّ»[یعنى فروریزندهتر]مىگویند،زیرا رحمت خدا در این ماه بر امّت من بسیار ریخته مىشود،پس بسیار بگویید،استغفر اللّه و اساله التّوبه ابن بابویه به سند معتبر از سالم روایت نموده که گفت:در اواخر ماه رجب که چند روزى از آن مانده بود به خدمت امام صادق علیه السّلام رفتم.چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد،فرمود:آیا در این ماه روزه گرفتهاى؟گفتم:نه به خدا اى پسر رسول خدا.فرمود:آنقدر ثواب از تو فوت شده که اندازه آن را جز خدا کسى نمىداند،به یقین این ماهى است که خدا آن را بر ماههاى دیگر فضیلت داده و احترام آن را عظیم نموده و گرامى داشتن روزهداران این ماه را بر خود واجب کرده!!گفتم:یابن رسول اللّه،اگر در باقیمانده این ماه روزه بدارم آیا به بخشى از ثواب روزهداران آن نایل مىشودم؟فرمود:اى سالم هرکه یک روز از آخر این ماه را روزه بدارد،خدا او را از سختى سکرات مرگ و از هراس پس از مرگ و از عذاب قبر ایمن مىکند،و هرکه دو روز آخر این ماه را روزه بدارد،به آسانى از صراط مىگذرد،و هرکه سه روز آخر این ماه را روزه بدارد از وحشت بزرگ روز قیامت،و از سختیها و هولهاى آن روز ایمن مىشود،و برات آزادى از آتش دوزخ را به او عطا مىکنند. در هر صورت براى روزه ماه رجب فضیلت بسیار وارد شده و در روایت آمده: اگر کسى قدرت بر روزه ماه رجب را ندارد، هر روز این تسبیحات را صد بار بخواند، تا ثواب روزه ماه رجب را دریابد: سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ منزّه است خداى بزرگ،منزّه است آنکه تسبیح جز براى او سزاوار نیست،منزّه است خداى عزیزتر و گرامىتر، منزّه است آنکه جامه عزّت در پوشید که تنها او براى آنجامه شایسته است.
همچنین ببینید
ویژه نامه ازدواج حضرت علی علیه السلام با حضرت زهرا علیها السلام
ازدواج حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و امیرمؤمنان حضرت علی (علیه السلام) از مهم ترین اتفاقات تاریخ شیعه است که ثمره این پیوند مبارک و سراسر مملو از عشق و محبت، درخت گهربار امامت است.